Przydatność 55% George Orwell "Folwark zwierzęcy" - bohaterowie i ich pierwowzory. Bohaterowie i ich pierwowzory Napoleon - Knur. Jeden z przywódców Rewolucji, następnie - po pozbyciu się Chyżego - niepodzielni władca Folwarku. Jego pierwowzorem był Józef Stalin. Snowball - Knur. Lalka – główna bohaterka Izabela Łęcka Zubożała arystokratka.. Typowa kobieta z wyższych sfer – wykształcona, ale pobieżnie (lektury romansów, języki obce, wiedza na temat sztuki); przeznaczona na żonę; niesamodzielna finansowo – nie ma posagu w efekcie skłonności ojca do hazardu; dumna i przywiązana do tradycyjnego podziału społecznego, myśli stereotypami – w Inteligencja i chłopi w Weselu. Wykorzystując poniższe fragmenty oraz opierając się na znajomości całego utworu, odczytaj społeczną wymowę sztuki Stanisława Wyspiańskiego. "Wesele" jest dramatem o Polsce i Polakach. Bronowicka chata podobnie jak Soplicowo w "Panu Tadeuszu" jest symbolem Polski. Akcja toczy się podczas wesela Pozostali bohaterowie Syzyfowych prac Ferdynand Wiechowski – nauczyciel wiejskiej szkoły w Owczarach. Gorliwy rusyfikator. Gdy jego uczniowie nie rozumieją jakiegoś tematu, nie chcą się uczyć lub rozrabiają, Wiechowski stosuje bicie i inne kary (stawianie w kącie, dodatkowe prace w klasie). Charakterystyka bohaterów. Pan młody – główny bohater „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego. Pierwowzorem postaci był Lucjan Rydel, krakowski literat, chłopoman, który pojął za żonę chłopkę – Jadwigę Mikołajczykównę, wywołując tym ogromne zainteresowanie Krakowian. Na ślub przyszły takie tłumy, że pan młody musiał Nauczyciel pyta uczniów o ich opinie na temat We- sela – w jaki sposób postrzegali utwór przed pracą na lekcjach, a jak odbierają go obecnie. Uczniowie powtórnie rozpatrują cytaty z Wesela, które prze- szły do powszechnego użycia. Zastanawiają się, czy mają one charakter uniwersalny, czy też są ściśle osadzone w realiach Plotka o “Weselu” - postaci dramatu i ich pierwowzory. Plotka o “Weselu” to tytuł artykułu Tadeusza Boya-Żeleńskiego - najbardziej znanego tekstu napisanego około dwadzieścia lat po premierze, odsłaniającego okoliczności powstania Wesela oraz identyfikującego postaci występujące w dramacie. Pan Młody Plotka o “Weselu” - postaci dramatu i ich pierwowzory. Plotka o “Weselu” to tytuł artykułu Tadeusza Boya-Żeleńskiego - najbardziej znanego tekstu napisanego około dwadzieścia lat po premierze, odsłaniającego okoliczności powstania Wesela oraz identyfikującego postaci występujące w dramacie. Goście z miasta: Czy możliwe jest porozumienie między chłopami a inteligentami? „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego IX LO im. M. Kopernika w Lublinie Klasa 2 A Tym samym jest to znak wieloznaczny, polegający na wywoływaniu wzruszeń, ich sugerowaniu, a nie racjonalnym opisie idei. Funkcję symbolu mogą pełnić: (na przykładzie Wesela) a) postaci z mitów kultury i postaci archetypiczne np. Wernyhora. b) przedmioty np. złoty róg, chochoł. c) sytuacje np. chocholi taniec. Auzce. Rozmowa Poety i Gospodarza toczy się na weselu Pana Młodego i Panny Młodej - artysty i chłopki. Obaj bohaterowie wywodzą się z inteligencji, chociaż Gospodarz od dziesięciu lat mieszka na wsi. - Mają swoje pierwowzory Poeta - pierwowzorem był Kazimierz Przerwa - Tetmajer dekadent, Gospodarz - Włodzimierz Tetmajer - jego przyrodni brat ożeniony z chłopką, malarz. - dyskusja bohaterów dotyczy roli poezji i artysty a także jest refleksją obu bohaterów o narodzie Poeta: - Poeta marzy o napisaniu wielkiego dzieła, chciałby stworzyć potężnego bohatera, rycerza na wzór tych potężnych herosów z przeszłości (może to być nawiązanie do planów Tetmajera - chciał napisać poemat o Zawiszy Czarnym) - Poeta snuje plany, wymyśla scenerię swojego utworu - błędny rycerz, opustoszały zamek, prosty lud - nawiązanie do romantycznej i średniowiecznej scenerii - jego pragnieniem jest wielkość, wspaniałe cele, chciałby wzbić się jako artysta ponad przeciętność, a tymczasem dopada go pospolitość - Poeta żali się na przytłaczającą rzeczywistość, która odbiera natchnienie, nie pozwala rozwinąć skrzydeł - Poezja ma porywać serca, popychać do działania, tymczasem Poetę ogarnia zniechęcenie - jak dekadent pogrąża się w niemocy -Poeta jest świadomy, że w swojej twórczości goni za majakami, że pisze o tym co dziwne, co przypomina senne marzenie, co nie ma związku z rzeczywistością i tym co realne - Polacy zapatrzeni w przeszłość, żyją swoją chwalebną historią, nie chcą zmierzyć się z problemami współczesności, - Złudzenia, marazm inteligencji - Inteligencja wpatrzona w chłopów - ludomania Gospodarz: - Literatura narodowa ma w sobie wzniosłość i patos, pokazuje wielkich i wybitnych bohaterów, ale niewielu tę twórczość rozumie - w każdym Polaku drzemie potencjalnie zdolność do czynu - każde pokolenie ma swojego bohatera, wielką postać, ale ta wielkość przepada i gaśnie - Gospodarz podziela zachwyt chłopstwem - chłop ma w sobie coś królewskiego - godność, siłę i potęgę Wnioski: - podobieństwa i różnice w sądach obu bohaterów - kontrast między marzeniami i pragnieniami inteligencji a ich czynami - postrzeganie poezji narodowej jako dzieł natchnionych/niezrozumiałych - wpatrzenie w chłopów - ironia Poety/ autentyczny zachwyt Gospodarza - naród żyjący przeszłością, niezdolny do zjednoczenia, pogrążony w chocholim tańcuDodaj artykuł aby odblokować treśćRozmowa Poety i Gospodarza toczy się na weselu Pana Młodego i Panny Młodej - artysty i chłopki. Obaj bohaterowie wywodzą się z inteligencji, chociaż Gospodarz od dziesięciu lat mieszka na wsi. - Mają swoje pierwowzory Poeta - pierwowzorem był Kazimierz Przerwa - Tetmajer dekadent, Gospodarz - Włodzimierz Tetmajer - jego przyrodni brat ożeniony z chłopką, malarz. - dyskusja bohaterów dotyczy roli poezji i artysty a także jest refleksją obu bohaterów o narodzie Poeta: - Poeta marzy o napisaniu wielkiego dzieła, chciałby stworzyć potężnego bohatera, rycerza na wzór tych potężnych herosów z przeszłości (może to być nawiązanie do planów Tetmajera - chciał napisać poemat o Zawiszy Czarnym) - Poeta snuje plany, wymyśla scenerię swojego utworu - błędny rycerz, opustoszały zamek, prosty lud - nawiązanie do romantycznej i średniowiecznej scenerii - jego pragnieniem jest wielkość, wspaniałe cele, chciałby wzbić się jako artysta ponad przeciętność, a tymczasem dopada go pospolitość - Poeta żali się na przytłaczającą rzeczywistość, która odbiera natchnienie, nie pozwala rozwinąć skrzydeł - Poezja ma porywać serca, popychać do działania, tymczasem Poetę ogarnia zniechęcenie - jak dekadent pogrąża się w niemocy -Poeta jest świadomy, że w swojej twórczości goni za majakami, że pisze o tym co dziwne, co przypomina senne marzenie, co nie ma związku z rzeczywistością i tym co realne - Polacy zapatrzeni w przeszłość, żyją swoją chwalebną historią, nie chcą zmierzyć się z problemami współczesności, - Złudzenia, marazm inteligencji - Inteligencja wpatrzona w chłopów - ludomania Gospodarz: - Literatura narodowa ma w sobie wzniosłość i patos, pokazuje wielkich i wybitnych bohaterów, ale niewielu tę twórczość rozumie - w każdym Polaku drzemie potencjalnie zdolność do czynu - każde pokolenie ma swojego bohatera, wielką postać, ale ta wielkość przepada i gaśnie - Gospodarz podziela zachwyt chłopstwem - chłop ma w sobie coś królewskiego - godność, siłę i potęgę Wnioski: - podobieństwa i różnice w sądach obu bohaterów - kontrast między marzeniami i pragnieniami inteligencji a ich czynami - postrzeganie poezji narodowej jako dzieł natchnionych/niezrozumiałych - wpatrzenie w chłopów - ironia Poety/ autentyczny zachwyt Gospodarza - naród żyjący przeszłością, niezdolny do zjednoczenia, pogrążony w chocholim tańcu